سلام دوستان، امیدوارم حالتون خوب باشه، امروز براتون یه مقاله خیلی جالب در مورد ۱۰ حقیقت مخفی در مورد پلی استیشن ۱ آماده کردم که بیشتر شما ازش اطلاع ندارید؛ پس با من تا انتهای این مقاله همراه باشید.
دیروز به فروشگاه بازی رفته بودم تا بازی بخرم، دیدم یه اقا پسر پلی استیشن ۱ خودشو برای تعمیر آورده بود؛ خیلی برام جالب بود که هنوز PlayStation 1 مورد استفاده قرار میگیره و کلی خاطره برام زنده شد. به همین دلیل امروز براتون یه لیست ۱۰ تایی از حقایق پلی استیشن ۱ آماده کردم که خیلی از ماها از وجود اونها بی خبر هستیم.
اصلا براتون سوال شده که چطور پلی استیشن ۱ تونسته به این موفقیت دست پیدا کنه؟ آیا فقط همش بخاطر بازی های خوبی بود که درست میکردند؟
نه، بخش زیادش بخاطر کیفیت سخت افزاری این کنسول بود. جالبه بدونید پردازشگر (CPU) که داخل پلی استیشن ۱ به کار رفته همون سی پی یو هست که ناسا از اون استفاده کرد تا فضاپیما نیو هورایزنز رو لانچ بکنه، فضاپیمایی که قراره به سیاره پلوتون بره و کار خودشو اونجا شروع کنه؛ این نشون میده اونا چقدر به پردازشگری که توسط شرکت سونی ساخته شده بود اعتماد داشتند که ازش تو یه همچین ماموریت مهمی استفاده کردند.
البته ناسا تو سال ۲۰۰۶ این کار رو انجام داده بود و چیزی بهتر از CPU پلی استیشن ۱ پیدا نمیکردند که البته وقتی بهش فکر کنید چیز چندان عجیبی هم نیستا اما هنوز که هنوزه نسخه های پلی استیشن ۱ که در سال ۱۹۹۴ عرضه شده بودند، کار میکنند و میتونید بازی های خودتون رو روی اونها انجام بدید. تمام کسایی که PlayStation دارند قطعا به یک چیزی اطمینان دارند، اونم اینکه کنسولشون قراره خیلی خیلی براشون کار کنه و اگر هم مشکلی براش پیش بیاد خیلی راحت میتونند اونو تعمیر کنند.
درسته که پلی استیشن ۱ اولین کنسولی نبود که از CdRom استفاده کرد، اما قطعا مهمترین نقش رو توی محبوب کردن CDRom داشت. شرکت سونی با این کار یکی از تصمیمات بسیار مهم در صنعت گیمینگ جهان گرفت چرا که امروزه هم از نسل جدید CD یعنی DVD استفاده میشه؛ ولی قبل از اون کنسول ها از کارت استفاده میکردند که شما نمیتونید فضای زیادی رو داخل کارت ها ذخیره بکنید این یعنی بازی های با حجم بالا رو نمیشه روی اون کنسول ها اجرا کرد.
خیلی از شرکت های بازی سازی ترجیح دادند بیان به صورت انحصاری برای شرکت سونی و پلی استیشن ۱ بازی درست کنند، چرا که از الان اونها میتونستند حجم بازی هاشون رو توی CD یعنی فضای ذخیره سازی بیشتر ذخیره کنند؛ یعنی بازی های معروفی مثل Final Fantacy تا قبل از عرضه پلی استیشن ۱ به صورت انحصاری با نینتندو کار میکرد اما از اونجایی که نینتندو از کارت استفاده میکرد اونها نمیتونستند نهایت تلاش خودشونو توی ساخت گیم به رخ بکشند برای همین دلیل هم بود که خیلیاشون به سونی کوچ کردند.
یکی دیگه از ۱۰ حقیقت مخفی در مورد پلی استیشن ۱ چیزی نیست جز همکاری و رقابت سونی و نینتندو
حالا که اینقدر به اسم سونی و نینتندو اشاره کردیم، یه نکته باحال دیگه هم در مورد پلی استیشن ۱ باید بدونید، اونم اینکه اول قرار بود این کنسول با همکاری نینتندو و سونی درست بشه که حتی چند نمونه اولیه هم از اونها عرضه شد. اما نکته ای که وجود داره اینه که نینتندو اومد به سونی خیانت کرد.
اونا اول اومدند با این کمپانی صحبت کردند تا با همدیگه این کنسول رو درست کنند اما بعدش تصمیم گرفتند با کمپانی فیلیپس همکاری کنند یعنی همون کمپانی که لوازم خانگی تولید میکنه و همتون هم میشناسیدش، قطعا هم این بزرگترین اشتباه نینتندو بود برای همین هم سونی تصمیم گرفت با سگا همکاری کنه که البته کمپانی سگا هم پیشنهاد شرکت سونی رو قبول نکرد و فک کردند کنسول خودشون یعنی سگا ساترن از پلی استیشن ۱ بهتر میشه، برای همین هم سونی به تنهایی این کنسول رو درست کرد و به همه شرکت ها فهموند چه موقعیت طلایی رو از دست دادند.
(مطمئنا خیلیاتون اسم کنسول سگا ساترن به گوشتون نخورده ولی کنسول PlayStation 1 رو میشناسید)
یه نکته ای که باید درباره بازی های پلی استیشن ۱ بدونید اینه که اکثرشون دارای فولدر آهنگ ها هستند، یه پوشه که شما میتونید آهنگ های داخل بازی رو گوش بدید. برای اینکار فقط کافیه دیسک بازی رو داخل هر CDrom قرار بدید تا اینطوری آهنگ های داخل بازی براتون پخش بشه.
بهتره به یه نکته دیگه در مورد پلی استیشن ۱ و cdrom اون اشاره کنیم، توی دوره ای که این کنسول عرضه شد یعنی در سال ۱۹۹۴ تا سال ۲۰۰۵ بهترین سی دی رام رو داشت یعنی دستگاه هایی که کلا فقط سی دی رام بودند که بهشون VCD هم گفته میشد cdrom شون از PS1 خیلی خیلی ضعیف تر بود؛ بازم برمیگردیم به اون نکته یعنی سخت افزار پلی ۱ خیلی خیلی قدرتمند بود و تا سالها حتی یدونه رقیب هم نداشت.
تا به حال به دکمه های کنترلر یا همون دسته پلی استیشن توجه کردید؟ چرا روی دکمه های دسته پلی استیشن مثلث ، دایره ، مربع و ضربدر وجود داره؟ قضیه چیه؟ همینجوری انتخاب شده یا اینکه فلسفه ای پشت انتخاب این چهارتا هست؟
تا قبل از اینکه پلی استیشن ۱ عرضه بشه اکثر کنسول ها دسته هاشون کاملا تخت بود، یعنی اینکه اون حالت سه بعدی رو نداشتند؛ که تقریبا میشه گفت کنسول پلی ۱ اولین کنسول بازی بود که از همچین دسته هایی استفاده کرد. طراح دسته بخاطر اینکه ویژگی سه بعدی کنترلر رو نشون بده، تصمیم گرفت بیاد از این دکمه ها و این شکل ها استفاده کنه.
به عنوان مثال مثلث بیانگر لئوپون یا همون زاویه دید شماست. مربع که در واقع به کاغذ اشاره میکنه و میخواد منو و اسناد داخل بازی رو بیان بکنه. ضربدر و دایره هم بیانگر دو کلمه YES و NO هستند که میخواد به انتخابات داخل بازی که شما بهشون آره یا نه میگید اشاره بکنه.
این طراحی به حدی خوب و جذاب و یوزرفرندلی از آب دراومد که هنوز که هنوزه شرکت سونی از اون برای استفاده در دسته ها و کنترلر های کنسولش استفاده میکنه.
موردی که حتما تو مقاله ۱۰ حقیقت مخفی در مورد پلی استیشن ۱ باید میومد داستان این شایعه یا واقعیت اینکه دیسک بازی Fifa 2001 برای پلی استیشن ۱ بوی چمن میداد.
از بین تموم دیسک هایی که برای پلی استیشن ۱ عرضه شده، دوتاشون بودند که خیلی خیلی متفاوت بودند. بازی های Grand Turismo و FIFA 2001 که درواقع اونا اومده بودند از دیسک های اسکرچ اند اسنیف استفاده کرده بودند.
حالا دیسک های نوع اسکرچ اند اسنیف چی هست؟ درواقع یجور استیکر هایی هستند که اگه شما اونها رو خش بندازید یا بکنید یک بویی ازشون ترشح میشه و اگه این دوتا بازی هم خط و خش پیدا میکرد ازشون بویی بلند میشد، درنهایت فیفا ۲۰۰۱ بوی زمین چمن رو میداد و گرند توریزما هم بوی لاستیک رو منتشر میکرد.
زمانی که قرار بود پلی استیشن ۱ در کشور های غربی عرضه بشه، شرکت سونی اومده بود و تحقیقات خیلی زیادی رو انجام داده بود تا کنسولش بهترین تجربه رو به مشتری های غربی بده؛ یکی از جالب ترین تحقیقاتی که انجام داده بودند به این نتیجه رسیده بود که دست بازیکن های غربی یک مقدار از دست شرقی ها یعنی ژاپنی ها بزرگ تره برای همین هم دسته های پلی استیشن ۱ که برای کشور های غربی درست شده بود، ۱۰درصد بزرگتر از دسته هایی بود که برای کاربران کشور های شرقی تولید شده بود.
احتمالا الان به خودتون میگید دمشون گرم چقدر براشون مهم بوده، اما درواقع اندازه دست توی هر کشوری کاملا متفاوته و اینجور نیست که بگیم کل یه کشور دستاشون بزرگه، تازه اگه همچین موردی هم درست باشه قطعا سونی توی نسخه های بعدی کنسول خودش یعنی PlayStation 2 تا پلی استیشن ۵ هم میومد از این داستان استفاده کنه.
یکی دیگه از چیزای باحالی که درباره پلی استیشن ۱ وجود داره و خیلیا نباید ازش اطلاع داشته باشند اینه که کنترلر ها اون اوایل عرضه سراسری، آنالوگ یا همون شوک نداشتند و شرکت سونی چند سال بعد دسته های دوئل شاک دار رو عرضه کرد، اما بنظرتون چه راهی رو انتخاب کردند تا مردم رو قانع کنند تا دسته های جدید بخرند؟
اونها اومدند یکسری بازی انحصاری پلی استیشن درست کردند که شما فقط میتونستید با این دسته ها انجام بدید، اولین بازی هم گیم Ape Escape بود، البته این موضوع توی اون دوره از نظر خیلیا کلاه برداری سونی محسوب میشد و به نظرشون سونی کار اشتباهی کرده بود، اما این قضیه اتفاق افتاد و بیشتر شما از دسته های شوک دار استفاده میکردید.
اما زمانی که پلی استیشن ۲ عرضه شد، سونی تصمیم گرفت یه جورایی بیاد و اشتباه گذشته خودشو جبران کنه، به همین دلیل پلی استیشن ۲ به صورتی طراحی شده بود که دسته های دوئل شاک پلی استیشن ۱ با اون سازگار بود و میتونستید از دسته های پلی ۱ برای پلی استیشن ۲ هم استفاده بکنید.
درسته، همون طور که از تصویر بالا دیدید بازی elemental gearbolt تونست یکی از ۱۰ حقیقت مخفی در مورد پلی استیشن ۱ باشه که هیچکدومتون نمیدونستید.
پلی استیشن ۱ بازی های عجیب و غریب کم نداشت و خیلی از ما این بازی هارو توی بچگی تجربه کردیم، اما با اختلاف، عجیب ترین بازی پلی استیشن ۱ که عرضه شده، بازی elemental gearbolt بود. البته باید یچیزی رو درمورد عجیب بودن این بازی بگم، هیچ ربطی به داستان یا گیم پلی اون نداره ها، یه بازی شوتر خیلی سادس ولی چیزی که عجیبه باکس این بازی هست.
باکس این عنوان در واقع یک کیف خیلی خفن بود، از اون کیفا که شما معمولا دست جاسوسا توی فیلم ها میبینید که داخلش یه نسخه از بازی بود و در کنارش یه کنترلر به شکل تفنگ که فکر میکنم شما هم الان متوجه عجیب بودن این بازی شده اید.
بعد از گذشت چند سال، وقتی که همه دیدند کنسول پلی استیشن ۱ چقدر از کنسول های هم دوره خودش جلوتره اومدند و دست به کار عجیبی زدند.
دوتا کمپانی اومدن و شبیه ساز پلی استیشن ۱ رو ساختند که شما میتونستید اونو روی کنسول های مختلف نصب بکنید و اینطور بازی های پلی استیشن ۱ رو روی بقیه کنسول ها اجرا کنید؛ که خب شرکت سونی اومد و از هردو کمپانی شکایت کرد.
اما یه نکته خیلی عجیب که در مورد یکی از این شرکت ها وجود داره اینه که استیو جابز تو یکی از مصاحبه های خودش اومد تبلیغ اونهارو کرد و گفت خیلی خیلی بهینه و باحاله، همین قضیه باعث شد اون شرکت بتونه فروش خیلی زیادی رو داشته باشه.
خب بچه ها اینم از لیست امروز ما، امیدوارم ازش لذت کافی رو برده باشید. مطمئنم خیلی از شما اونقدری که پلی استیشن ۲ بازی کردید تا حالا به پلی استیشن ۱ هم نزدیک نشدید، با این حال اگه بازی ای هست که یادآور گذشتتون هست حتما باهامون تو قسمت نظرات به اشتراک بگذارید.
